Ewangelia św. Jana: powody, dla których warto wierzyć w Jezusa

Ewangelia św. Jana jest historią Jezusa: Boga, który zstąpił, aby zbawić świat. Księga ta została napisana przez ucznia, którego Jezus kochał – Kościół tradycyjnie przypisuje ją Janowi.

Jan jest czwartą i ostatnią Ewangelią (relacją z życia i posługi Jezusa) w Nowym Testamencie. Jan skupia się na bóstwie Chrystusa bardziej niż pozostałe cztery: widzimy Jezusa jako Słowo Boże, Syna Bożego i samego Boga. Jezus jest wielkim cudotwórcą, wszechwiedzącym nauczycielem, współczującym opiekunem i wiernym przyjacielem.

Ewangelia Jana może być ostatnią Ewangelią, ale jej narracja rozpoczyna się znacznie wcześniej niż pozostałe trzy. Podczas gdy Marek zaczyna od dorosłej służby Jezusa, a Mateusz i Łukasz zaczynają od Jego fizycznych narodzin, Jan otwiera się od początku całego stworzenia: „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo”.

Jezus przedstawia się jako wcielony Bóg w całej Ewangelii Jana, często używając wyrażenia „Ja jestem” (pamiątkowe imię Boga objawione w Księdze Wyjścia). Jan zapisuje kilka stwierdzeń „Ja jestem” od Jezusa w całej tej księdze:

• „Ja jestem chlebem życia” (J 6:35, 41, 48, 51)
• „Ja jestem od [Boga] i On Mnie posłał” (J 7:29)
• „Ja jestem światłością świata” (J 8:12; 9:5)
• „Ja jestem [Bogiem]” (J 8:58)
• „Ja jestem drzwiami” (J 10:7, 9)
• „Ja jestem dobrym pasterzem” (J 10:11, 14)
• „Ja jestem Synem Bożym” (J 10:36)
• „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” (J 11:25)
• „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (J 14:6)
• „Ja jestem krzewem winnym” (J 15:1, 5)

Ewangelia Jana stanowi mocny argument na rzecz Jezusa jako wyłącznego Zbawiciela i jedynej drogi do poznania Boga (J 1:18; 14:6). Jezus jest większy niż żydowscy bohaterowie Mojżesz i Abraham (J 1:17; 8:58); Jezus Chrystus jest Bogiem w ciele, a Jan wzywa nas, byśmy w Niego uwierzyli.

Kluczowy fragment Ewangelii św. Jana

I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego. – Ewangelia św. Jana 20:30-31

Rola Ewangelii św. Jana w Biblii

Oprócz tej Ewangelii, Kościół tradycyjnie kojarzy Jana z trzema listami Nowego Testamentu (Pierwszego, Drugiego i Trzeciego Jana) oraz proroczą Księgą Objawienia. Był on przywódcą wczesnego kościoła i prawdopodobnie napisał swoje dokumenty po tym, jak większość innych ksiąg Nowego Testamentu została już napisana.

Cuda zapisane w Ewangelii Jana zostały napisane, aby czytelnik uwierzył w Jezusa i znalazł życie w Jego imieniu (J 20:30-31). Dlatego wiele z materiałów Jana bezpośrednio mówi o tym, kim jest Jezus, a nie tylko o tym, co robi lub mówi.

W przeciwieństwie do Łukasza, Jan nie stara się opisać całego życia Chrystusa – w rzeczywistości Jan nie sądzi, by świat mógł pomieścić taki dokument (J 21:25). Zamiast tego Jan przedstawia kilka znaków i nauk, które powinny zmusić nas do uwierzenia w Jezusa.

Krótka charakterystyka Ewangelii św. Jana

1. Prolog (J 1)
2. „Księga znaków” (J 2-12)
   (Siedem cudów, których Jan używa, aby pokazać, że Jezus jest Synem Bożym) Zamiana wody w wino (J 2)
   – Uzdrowienie syna szlachcica (J 4)
   – Uzdrowienie chorego przy sadzawce Betesda (J 5)
   – Nakarmienie 5000 osób (J 6:1-14)
   – Chodzenie po wodzie (J 6:15-21)
   – Uzdrowienie niewidomego (J 9)
   – Wskrzeszenie Łazarza z martwych (J 11)
   – Żydzi odrzucają Jezusa, a Jezus odchodzi do swoich uczniów (J 12)
3. „Księga chwały” (J 13-20)
   (Jezus demonstruje swoją miłość do uczniów, a Ojciec chwali Syna)
   – Ostatnie nauki Jezusa (J 13-16)
   – Modlitwa arcykapłańska Jezusa (J 17)
   – Zdrada, proces i śmierć Jezusa (J 18-19)
   – Zmartwychwstanie Jezusa (J 20)
4. Epilog: Jezus karmi siedmiu uczniów, przywraca Piotra (J 21)

Więcej stron związanych z Ewangelią św. Janem

• Dzieje Apostolskie (następna księga Biblii)
• Ewangelia św. Łukasza (poprzednia)
• Ewangelia św. Mateusza
• Ewangelia św. Marka
• 1 List Jana