List św. Judy – Walcz o wiarę!

O czym jest List św. Judy

Juda pochodził z ważnej rodziny:

• Pan Jezus Chrystus był jego krewnym
• Maria była jego matką
• Jakub, przywódca kościoła, również był jego bratem

Juda nie zawsze wierzył w Jezusa (J 7:5; Mk 3:21), ale po Jego zmartwychwstaniu wszystko się zmieniło. Świat się zmienił (Dz 17:6). Jego brat się zmienił. Juda się zmienił.

Teraz dzielił się tym chwalebnym zbawieniem z ludźmi na całym świecie: Żydami i poganami, niewolnikami i wolnymi, mężczyznami i kobietami – wszystkimi zjednoczonymi w Chrystusie. Rozpaczliwie chciał o tym napisać. Ale nie mógł.

Kościół borykał się z bardziej palącym problemem: ludzie wkradali się do kościoła niezauważeni (Jd 4). Nie byli to „poszukujący”, niewierzący, którzy byli szczerze ciekawi chrześcijaństwa. Podawali się za wierzących. Ale zaprzeczali wyłącznemu autorytetowi Jezusa, przekręcając Jego łaskę w licencję na grzeszenie, ile tylko chcieli.

Byli infiltratorami. Oddawali się niemoralności seksualnej, chciwości i narzekaniu. Odrzucali autorytet apostołów, aniołów i Pana. Sprawili, że kościoły podzieliły się na przeciwstawne frakcje.

Dzieci Boże musiały mieć oczy otwarte na tego rodzaju zachowania w kościołach. Zamiast więc pisać o zbawieniu, które było ich udziałem, Juda napisał krótki, ostry list do kościołów na całym świecie.

W zaledwie 25 wersetach Juda omawia kilka ważnych punktów, o których chrześcijanie powinni pamiętać:

• Zagrożenie dla wiary. Bezbożni ludzie wypaczają łaskę Bożą i zaprzeczają jedynemu Mistrzowi, Jezusowi (Jd 4). Bóg ich osądzi, tak jak osądził niewierzących w przeszłości (Jd 5).
• Charakterystyka bezbożnych. Juda porównuje tych niepohamowanych, skłóconych ludzi do niesfornych aniołów, Sodomy i Gomory, mordercy Kaina, żądnego zysku Balaama i buntowniczego Koracha. Juda przytacza przykłady zarówno ze Starego Testamentu, jak i innych pism pozabiblijnych.
• Ostrzeżenia apostołów. Kościół miał do czynienia z fałszywymi nauczycielami już od jakiegoś czasu – niektórzy nawet podawali się za apostołów Jezusa, z autorytetem Piotra, Jakuba, Pawła i Jana (2 Kor 11:13). Apostołowie ostrzegali, że pojawią się „szydercy”, powodując wątpliwości i podziały w kościele.

Ale Juda jest kimś więcej niż tylko krytykiem. Nie pisze tylko listy czerwonych flag. Jest to list, który wzywa chrześcijan do „gorliwego bojowania o wiarę” – do długiej i ciężkiej walki w imieniu ich Pana. A Juda mówi im, jak walczyć z tym atakiem:

• Budować się w wierze. Mają modlić się w Duchu Świętym, trwać w Bożej miłości i czekać na życie wieczne w Jezusie.
• Okazywać miłosierdzie innym. Powinni mieć miłosierdzie dla tych, którzy wątpią, nawet dla tych, którzy są splamieni grzechem. Mają być ratownikami, wyrywającymi niektórych z ognia, który nadejdzie.

Juda jest wezwaniem do walki, ale nie przypomina żadnego innego okrzyku bojowego w historii. To wezwanie do rozkoszowania się Bogiem i okazywania miłosierdzia innym. W ten sposób Kościół walczy dzielnie o wiarę: kochając Boga i okazując miłosierdzie.

Kluczowy werset Listu św. Judy

Uważam za potrzebne napisać do was, aby zachęcić do walki o wiarę raz tylko przekazaną świętym. – List św. Judy 1:3b

Rola Listu św. Judy w Biblii

List św. Judy jest siódmym i ostatnim z Listów Poszechnych (lub Listów Katolickich), pism apostołów skierowanych do całego kościoła. Podczas gdy Paweł pisał do konkretnych zborów i jednostek, Piotr, Jakub, Jan i Juda pisali do szerszej publiczności w całym imperium rzymskim. Nie jesteśmy pewni, kiedy Juda został napisany.

Treść Judy odzwierciedla drugi i trzeci rozdział drugiego listu Piotra. Nie wiemy, czy Piotr zapożyczył z listu Judy, czy Juda zapożyczył z listu Piotra, czy też obaj mężczyźni czerpali z wcześniejszej dyskusji. Oba listy ostrzegają jednak kościół przed dwoma niebezpiecznymi wpływami:

• Fałszywych nauczycieli, którzy prowadzą ludzi do oddawania się grzechowi
• Szyderców, którzy odrzucają ideę powrotu Jezusa

Jedną z głównych różnic między tymi dwiema księgami jest wykorzystanie przez Judę literatury apokryficznej (żydowskich pism spoza Pisma Świętego). Juda wspomina o wydarzeniach, które nie są zapisane w Biblii, takich jak kłótnia między Michałem Archaniołem a diabłem o ciało Mojżesza lub starożytne proroctwa Enocha. Przykłady te pochodzą z Wniebowzięcia Mojżesza i Pierwszego Henocha. Docelowi odbiorcy Judy byli zaznajomieni z tymi utworami i dlatego doceniliby te odniesienia.

Ale Juda opiera się również w dużej mierze na natchnionych Pismach, zwłaszcza na Księdze Rodzaju i Księdze Liczb. Juda odwołuje się do wszelkiego rodzaju postaci i wydarzeń ze Starego Testamentu, w tym:

• Wyjście z Egiptu (Jd 5; Wj 12:51)
• Pokolenie Izraelitów, którzy zginęli na pustyni (Jd 5; Lb 14:35)
• Zniszczenie Sodomy i Gomory (Jd 7; Rdz 19:24)
• Kain, syn Adama, który zabił swojego brata (Jd 11; Rdz 4:8)
• Prorok Balaam, który próbował przekląć Izraelitów w zamian za pieniądze (Jd 11; Lb 22:31-33)
• Korach, który zbuntował się przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, ale został pochłonięty przez ziemię (Jd 11; Lb 16)
• Enoch, potomek Adama i przodek Noego, którego Bóg „zabrał” z ziemi przed śmiercią (Jd 14; Rdz 5:24; Hbr 11:5)

List św. Judy ma tylko jeden rozdział i jest piątą najkrótszą księgą Biblii (najkrótszy jest 3 List św. Jana).

Krótki zarys Listu św. Judy

1. Bezbożni walczący przeciwko wierze (1-16)
2. Jak powinniśmy walczyć o wiarę (17-25)

Strony związane z Listu św. Judy

• 2 List św. Piotra (obejmuje większość tej samej treści)
• List św. Jakuba (napisany przez brata Judy)
• Księga Liczb (Juda odnosi się do kilku wydarzeń w tej książce)
• Księga Rodzaju (Juda odnosi się do kilku wydarzeń w tej książce)