List do Hebrajczyków – Jezus jest większy, więc trzymaj się Go mocno

Omówienie Listu do Hebrajczyków

Czy chrześcijanie powinni kiedykolwiek odwrócić się od wiary, czy też powinni trzymać się jej mocno? Dlaczego?

List do Hebrajczyków to długa lista powodów, dla których warto trzymać się Jezusa. List do Hebrajczyków został napisany dla chrześcijan, którzy byli w kościele od jakiegoś czasu. Ludzie ci wiedzieli o aniołach, bohaterach Starego Testamentu, diable i przybytku Mojżesza, ale ktoś uznał, że powinni wiedzieć nieco więcej.

Ktoś więc napisał List do Hebrajczyków – nie wiemy kto (więcej na ten temat później).

Jest to słowo napomnienia (Hbr 13:22), przesłanie, które nas pociesza i motywuje do posłuszeństwa Bogu.

List do Hebrajczyków mówi o wyższości Jezusa

Żadna inna księga Biblii nie ukazuje tak dobitnie wyższości Jezusa. W Liście do Hebrajczyków autor porównuje Jezusa do bohaterów i ikon żydowskiej wiary. Każdy bohater odegrał swoją rolę, ale Jego ofiara, przymierze i obecna służba są o wiele, wiele większe niż wszystko, co inni mają do zaoferowania.

Jezus jest większy od aniołów, ponieważ jest boskim Królem (Hbr 1:4, 6, 8).

Jezus jest większy od Mojżesza, ponieważ podczas gdy Mojżesz był sługą Boga, Jezus jest Synem Bożym (Hbr 3:3-4).

Jezus jest większy od Jozuego, ponieważ przynosi większy odpoczynek ludowi Bożemu (Hbr 4:8-9).

Jezus jest większym kapłanem niż Aaron, ponieważ jest bezgrzeszny i nieśmiertelny (Hbr 7:26-28).

Ale Jezus jest nie tylko lepszy niż jakakolwiek inna ludzka postać religijna – ma również lepszą służbę po wprowadzeniu lepszego przymierza zbudowanego na lepszych obietnicach z lepszą ofiarą, czyli samym Jezusem (Hbr 7:22; 8:6; 9:12).

Co powinniśmy z tym zrobić? Autor Listu do Hebrajczyków zachęca słuchaczy do przyłączenia się do niego w dwóch sprawach:

• Trzymanie się mocno wyznania – poleganie na Chrystusie i nie odwracanie się od wiary (Hbr 4:14, 10:23).
• Pobudzanie się nawzajem do miłości i dobrych uczynków – życie w sposób, który demonstruje wiarę, posłuszeństwo, wdzięczność, cześć i miłość (Hbr 10:24).

Kluczowy werset Listu do Hebrajczyków

Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Troszczmy się o siebie wzajemnie, by się zachęcać do miłości i do dobrych uczynków. – List do Hebrajczyków 10:23-24

Rola Listu do Hebrajczyków w Biblii

Oprócz Listu do Rzymian, List do Hebrajczyków jest najbardziej doktrynalną księgą Nowego Testamentu. Księga ta w przekonujący sposób głosi i ponownie głosi Chrystusa tym, którzy znają Go nawet dzisiaj. Żadna inna księga Biblii nie zgłębia tak dokładnie Nowego Przymierza Jezusa i Jego obecnej posługi kapłańskiej jak List do Hebrajczyków.

Ale nie z tego tak naprawdę słynie ta księga. Dziś chrześcijanie natychmiast kojarzą dwie rzeczy z Księgą Hebrajczyków: tajemnicę tego, kto ją napisał i „Salę Wiary”.

Nie wiemy, kto napisał List do Hebrajczyków.

Mógł to być Barnaba, Pryscylla, Apollos – mógł to być prawie każdy. Oto, co wiemy: List do Hebrajczyków został prawdopodobnie napisany przez kogoś, kto usłyszał o Jezusie po Jego wniebowstąpieniu. Autor twierdzi, że zbawienie zostało najpierw wypowiedziane przez Jezusa, a następnie przez tych, którzy usłyszeli Jezusa. „Ci, którzy słyszeli” dokonywali znaków, cudów i dziwów (Hbr 2:3-4).

Autor Listu do Hebrajczyków zalicza siebie do trzeciej kategorii ludzi, którzy usłyszeli o Jezusie z drugiej ręki. Wyklucza to Pawła, który wyraźnie mówi, że nie otrzymał ewangelii od ludzi, ale od samego Jezusa (Ga 1:12). Poza tym charakter Listu do Hebrajczyków jest zupełnie inny niż listów Pawłowych.

List do Hebrajczyków jest również dobrze znany ze swojego jedenastego rozdziału, który został nazwany „Salą Wiary”. Rozdział ten zawiera długą listę postaci ze Starego Testamentu, które dzięki wierze dokonały wielkich rzeczy i przetrwały wielkie uciski. Rozdział ten cytuje Abrahama, Mojżesza, wiele postaci z Księgi Sędziów i innych jako przykłady tego, co Bóg może osiągnąć dzięki naszej wierze.

Więcej faktów na temat Listu do Hebrajczyków

Oba punkty zainteresowania (tajemnica autorstwa i fascynująca prezentacja treści) mogą wynikać z oryginalnej natury języka hebrajskiego. Wielu uczonych uważa, że List do Hebrajczyków został po raz pierwszy napisany jako kazanie (lub seria kazań) dla zboru. Kiedy kazanie zostało rozesłane do innych kościołów, na końcu mogło zostać dodane zakończenie brzmiące jak list. Może to wyjaśniać, dlaczego nie ma formalnego wprowadzenia do tego listu, takiego jak te, które widzimy w każdym innym liście NT.

Tradycja utrzymuje, że List do Hebrajczyków została napisana do chrześcijańskich (niespodzianka, niespodzianka!) Hebrajczyków. Autor nigdy wyraźnie nie mówi, że odbiorcami są Żydzi, ale zakłada, że są oni dobrze zaznajomieni ze Starym Testamentem, zwłaszcza z Pięcioksięgiem.

Mimo to ten list jest, jak wierzę, jednym z największych darów Boga dla Jego kościoła: objaśniającym spojrzeniem na osobę, życie, przymierze, ofiarę i służbę Pana Jezusa Chrystusa, który jest rzeczywiście większy niż wszyscy inni.